Twórcy

Grzegorz Skawiński – gitara, śpiew
Rafał Paczkowski – instrumenty klawiszowe, perkusja
Waldemar Tkaczyk – 5-strunowa gitara basowa
Anna Jurksztowicz – śpiew
Kayah – śpiew

Tracklista

1.Moonlight I
2.Z tobą czy bez ciebie
3.Dziś tracisz mnie
4.Raz na całe życie
5.Joyeux Noël
6.Kim jesteś co rano
7.Niemy czas
8.Łamie się świat
9.Moonlight II

Skawiński – pierwszy solowy album Grzegorza Skawińskiego wydany w 1989 roku przez Polskie Nagrania.

Wszystkie utwory skomponowane przez Grzegorza Skawińskiego z wyjątkiem 7 i 8 skomponowane przez Grzegorza Skawińskiego i Rafała Paczkowskiego. Aranżacje wykonali także Rafał Paczkowski i Grzegorz Skawiński, autorami tekstów są: W. Tkaczyk (2, 4), W. Ziółkowski (3), J. Cygan (6, 7, 8 ).

Do wydania tego albumu przyczynił się wyjazd muzyka do Stanów Zjednoczonych, gdzie na koncercie w Chicago ujrzał Paula Gilberta, Vinnie Moora i Steve’a Vaia( prawdopodobnie coś w rodzaju G3). Pod wpływem tego koncertu postanowił założyć typowo rockowy projekt, nastawiony głównie na granie gintarowe. Tak powstała płyta, któa chcąc nie chcąc jest obok Syndii najlepszym polskim wydawnictwem spod znaku AOR. Płyta mi bardzo przypomina solową płytę Steve’a Lukathera z 89 roku. Bardzo podobne brzmienie i niemal identyczne rozwiązania melodyczne. Użycie chórów, czy też zagrywki gitarowe bardzo przypominają płytę Lukathera. Album otwiera i zamyka instrumentalny Moonlight, który bardzo mi przypomina to co robi na swoich solowych wydawnictwach Andy Timmons. Melodia przypomina także trochę muzykę filmową Hansa Zimmera z filmu Black Rain. Następny utwór to prawdziwy majstersztyk. Z tobą Czy Bez Ciebie wyraźnie przypomina Lonely Beat Of My heart Lukathera, ta sama przebojowość i użycie chórów. W następnym równie rewelacyjnym Dziś Tracisz Mnie zwraca uwagę aranżacja refrenu, która bardzo mi przypomina amerykańskie płyty z okresu 89-91( uwaga na solo w tym kawałku!). Kim Jesteś Gdy Co Rano to chyba najweselszy utwór na płycie, przypomina w zwrotkach nieco skandynawski aor. Joyeux Noel to kolejny instrumentalny utwór nieco w klimacie propozycji Vinnie Moora. Szczerze mówiąc chętnie bym posłuchał całego takiego krażka, gdyż utwór jest po prostu bardzo dobry, ma doskonała linie prowadzącą, nie jest przeładowany popisami, acz także nie zagrany zbyt prosto. Naprawdę klasa. Pozostają nam dwa najwolniejsze kawałki Niemy Czas i Łamie Się Świat z których wolę nieco ten pierwszy zważywszy, że jest zaśpiewany w bardzo ciekawym tempie, podczas, gdy drugi kawałek jest nieco standardową propozycją ( w tle możemy tu usłyszeć Anne Jurksztowicz).